Jeśli szukasz odpowiedzi na temat powiększonych migdałków podniebiennych, to trafiłeś we właściwe miejsce. W tym artykule opowiemy o przyczynach, objawach i leczeniu tego stanu. Niezależnie od tego, czy przyczyną są bakterie, polipy jamy nosowo-gardłowej, ropień okołomigdałkowy czy inne przyczyny, istnieje kilka dostępnych opcji leczenia.
Przyjmowanie antybiotyków na powiększone migdałki podniebienne
Większość pracowników medycznych leczy wirusowe zapalenie migdałków i powiększone migdałki podniebienne kombinacją opieki wspomagającej, takiej jak nawodnienie, kontrola gorączki i dostępne bez recepty środki przeciwbólowe. W niektórych przypadkach, lekarz przepisze antybiotyki, które są zwykle penicyliny lub amoksycyliny. Jeśli masz alergię na penicyliny, możesz zamiast nich stosować cefalosporyny lub azytromycynę. Antybiotyki muszą być przyjmowane przez co najmniej dwa tygodnie, aby wyleczyć zakażenie i zapobiec rozwojowi oporności bakterii.
Ostre infekcje migdałków mogą prowadzić do ropnia okołomigdałkowego. Dzieje się tak, gdy infekcja powoduje powstanie kieszonki z ropą obok migdałka i wypchnięcie go na drugą stronę. Inne przyczyny to zakażenia wirusem Epsteina-Barr, które powodują silny obrzęk migdałków i wywołują gorączkę i ból gardła. Infekcje paciorkowcowe mogą również prowadzić do bólu szyi i bólu gardła. W rzadkich przypadkach może dojść do rozwoju kamieni migdałkowych, które powodują objawy naśladujące inne choroby.
Migdałki są ważną częścią układu odpornościowego i działają jak filtr dla bakterii i wirusów. Zazwyczaj ich wielkość jest odpowiednia, aby eliminować szkodliwe cząsteczki, ale gdy stają się zbyt duże lub zainfekowane, mogą powodować problemy. Migdałki podniebienne u dziecka to okrągłe, mięsiste grudki znajdujące się w tylnej części gardła. Migdałki znajdują się wyżej, za podniebieniem miękkim i nosem.
W przewlekłym zapaleniu migdałków dochodzi do ich wielokrotnego zakażenia. Z biegiem czasu powoduje to powstawanie małych kieszonek, które są wypełnione bakteriami i ropą. W kieszonkach tych mogą znajdować się również małe, felernie pachnące kamienie. Kamienie te zawierają duże ilości sulfy, co nadaje im charakterystyczny zapach przypominający zgniłe jajo. Powiększone migdałki są nie tylko niewygodnym objawem, ale także powodują nieświeży oddech, a nawet mogą być przyczyną bezdechu sennego i infekcji ucha wewnętrznego.
Jeśli migdałki są spuchnięte, lekarz może zalecić antybiotyki. Ten rodzaj leczenia jest skuteczny przez krótki okres czasu. Należy jednak pamiętać, że antybiotyki nie są lekarstwem. Chociaż mogą one złagodzić objawy zapalenia migdałków, nie leczą one podstawowego problemu.
Wykonanie testu na anginę, aby sprawdzić, czy powodują ją bakterie
Lekarz zapyta Cię o historię i badanie fizyczne, aby ustalić, czy masz infekcję bakteryjną. Użyje także ściągacza do języka, aby określić wielkość migdałków. Następnie przeprowadzi szybki test na obecność paciorkowców, aby sprawdzić, czy masz bakterie paciorkowca grupy A. Następnie wacik zostanie przetarty wzdłuż migdałków, zwracając szczególną uwagę na wszelkie zaczerwienione miejsca.
Wykonanie testu na anginę w celu sprawdzenia, czy ma Pan/Pani anginę, jest dobrym pomysłem, ale należy go wykonać tylko wtedy, gdy występują objawy angin. Bakterie wywołujące anginę mogą powodować wiele różnych rodzajów infekcji, w tym infekcje ucha, zatok i krwi.
Badanie posiewu z gardła jest również dobrą opcją, aby sprawdzić, czy masz infekcję anginy. Badanie to polega na pobraniu próbki wysięku z gardła w celu wykrycia obecności bakterii grupy A paciorkowca. Wynik pozytywny spowoduje przepisanie antybiotyku. Jeśli podejrzewasz u siebie zakażenie paciorkowcowe, powinieneś jak najszybciej zgłosić się na leczenie. W ciężkich przypadkach zakażenie może prowadzić do gorączki reumatycznej, a nawet powikłań, takich jak zapalenie płuc.
Szybki test na anginę jest szybkim, wygodnym sposobem sprawdzenia, czy masz anginę. Test ten wykorzystuje bawełniany wacik do pobrania próbki wydzieliny z gardła. Wyniki mogą być dostępne w ciągu 20 minut. Jeśli wynik szybkiego testu na anginę jest pozytywny, lekarz przepisze antybiotyki, aby złagodzić objawy i zapobiec powikłaniom.
Inną opcją jest uzyskanie posiewu z gardła, aby określić, czy masz bakterię strep A. Jeśli masz ten stan, będziesz musiał brać antybiotyki przez 10 dni, aby pozbyć się infekcji. To leczenie powinno pomóc Ci poczuć się lepiej po kilku dniach. Po zakończeniu antybiotyków nie będziesz już zarażać.
Chociaż istnieje kilka innych przyczyn bólu gardła, angina jest najczęściej spowodowana infekcją bakteryjną gardła i migdałków. Ten rodzaj infekcji powoduje zwykle ból gardła, bolesne przełykanie oraz żółty lub biały wysięk z migdałków. W większości przypadków anginę można leczyć antybiotykami, ale nieleczona może prowadzić do innych poważnych powikłań, takich jak gorączka reumatyczna czy kłębuszkowe zapalenie nerek.
Przyjmowanie leków na polipy nosowo-gardłowe na powiększone migdałki podniebienne
Powiększone migdałki podniebienne mogą być spowodowane polipami limfangiomatycznymi, rzadką formą guza, który zwykle rozwija się w krtani lub jamie nosowej. Mogą one mieć łagodny wygląd, ale mogą być drażniące i prowadzić do przewlekłego zapalenia migdałków. W tym opisie przypadku, mężczyzna górnik zgłosił doświadczanie uczucia ciała obcego w gardle i masy na powierzchni migdałków. Po szczegółowym badaniu rozpoznano ją jako polip limfangiomatyczny.
Migdałki odgrywają kluczową rolę w układzie odpornościowym, a jeśli dojdzie do ich zapalenia, mogą zmniejszyć zdolność układu odpornościowego do zwalczania infekcji. Może to prowadzić do innych objawów, takich jak ból gardła. Powiększone migdałki mogą nawet zakłócać drenaż zatok i wpływać na płuca. Na szczęście, migdałki są zazwyczaj uleczalne przy pomocy odpowiednich leków.
Leczenie migdałków podniebiennych zazwyczaj polega na przyjmowaniu leków na receptę w celu leczenia torbieli. Większość ludzi nie doświadcza żadnych objawów, chyba że rozwinie się u nich duża torbiel. Mogą one rosnąć powoli bez żadnych oznak i objawów, a nawet mogą być bezbolesne. Jednak większe torbiele mogą prowadzić do trudności z przełykaniem.
Polipy nosogardła mogą być spowodowane przez kilka różnych czynników, w tym alergie i infekcje. Chociaż można je usunąć chirurgicznie, mają tendencję do powracania, chyba że przyczyna zostanie usunięta. W takich przypadkach przepisuje się kortykosteroidy do nosa, aby złagodzić obrzęk i podrażnienie. Może to również spowodować obkurczenie polipów.
Pacjenci powinni być świadomi ryzyka związanego z przyjmowaniem leków steroidowych do nosa. Pomimo ryzyka, leczenie to może być doskonałą opcją dla pacjentów z powiększonymi migdałkami podniebiennymi. Na szczęście większość efektów ubocznych tego leku jest przejściowa.
Przyjmowanie leku na ropniaka okołomigdałkowego w przypadku powiększonych migdałków podniebiennych
Jeśli wystąpią objawy powiększonego migdałka podniebiennego lub zapalenia migdałków, należy skonsultować się z lekarzem. Stan ten jest często leczony antybiotykami. Leczenie pomoże zapobiec nawrotowi dolegliwości. W przypadku nawrotów lub braku reakcji na antybiotyki może być zalecana operacja.
Istnieje kilka różnych sposobów leczenia ropnia okołonerkowego. Najczęstszym rodzajem leczenia są antybiotyki. Lekarz może jednak wykonać także inne zabiegi. Może on odsączyć ropę za pomocą igły lub wykonać aspirację. W ciężkich przypadkach, lekarz może zalecić usunięcie migdałków. Zabieg ten, szczególnie w przypadku małych dzieci, może wymagać krótkiego pobytu w szpitalu.
Jeśli podejrzewasz u siebie ropień okołonerkowy, lekarz może wykonać aspirację igłą w celu jego zdiagnozowania i ustalenia najlepszego leczenia. Najpierw należy znieczulić to miejsce 0,5-procentowym benzalkonium, 2-procentową lidokainą i epinefryną. Następnie, 18-gauge igły rdzeniowej powinny być używane do zbierania ropy. Płyn z tej procedury powinien być wysłany do laboratorium w celu wykonania barwienia metodą Grama i hodowli.
W większości przypadków ropień okołonerkowy jest wywołany przez bakterie paciorkowcowe. Zakażenie dotyczy na ogół jednej strony, ale może być obecne po obu stronach. Zazwyczaj wiąże się z bólem gardła i może trwać od dwóch do pięciu dni. Może również powodować obrzęk jamy ustnej i gardła, który może odsuwać języczek od strony jamy ustnej.
Ropnie okołomigdałkowe rozwijają się zwykle pomiędzy migdałkiem podniebiennym a otoczką. W rzadkich przypadkach mogą obejmować otaczającą anatomię, w tym mięsień czworoboczny i mięsień żwacz. Nieleczone mogą nawet zaatakować osłonę szyjną.
Gdy ropień okołonerkowy nie jest leczony antybiotykami, może doprowadzić do powstania bolesnego ropnia. Jest powikłaniem zapalenia migdałków, zwykle u małych dzieci lub dorosłych, a wywołują go bakterie wywołujące zakażenie. Zazwyczaj spowodowane przez paciorkowca grupy A, ropnie okołonerkowe są bolesne i mogą zatkać drogi oddechowe. W rzadkich przypadkach ropień może pęknąć, a zawartość ropnia może przemieścić się do płuc, powodując zapalenie płuc.
Jeśli objawy ropnia okołonerkowego utrzymują się dłużej niż kilka dni, należy skonsultować się z lekarzem. Poza antybiotykami lekarz może zalecić operację usunięcia migdałków. Pozwoli to na lepsze rozpoznanie i leczenie schorzenia.
Podobne tematy
